Ik wandel voor dementieonderzoek in het Erasmus MC

Deze foto is genomen op het laatste vakantiereisje dat ik met mijn ouders heb gemaakt (2017). Wat ben ik blij dat ik deze herinnering nog heb. In Duitsland hebben we nog heerlijk van elkaar genoten. Helaas spookte dementie al enige tijd rond in het hoofd van mijn moeder. Langzaam maar zeker raakten we haar kwijt. Gelukkig kon zij nog geruime tijd leunen op mijn vader, totdat hij zijn heup brak en alles in een stroomversnelling kwam. Opname in een zorginstelling werd onvermijdelijk. Ondanks de goede zorgen was het voor haar zo verwarrend om in een volkomen vreemde omgeving terecht te komen. In 2019 overleed mijn moeder aan de gevolgen van vasculaire dementie.

Dat mijn vader in hetzelfde tehuis kon revalideren was nog een geluk bij een ongeluk. Helaas werd bij hem Alzheimer geconstateerd, zodat ook hij nu opgenomen is. Gelukkig hebben we mijn vader nog en is zijn ziektebeeld totaal anders dan van mijn moeder, want met mijn vader is gelukkig nog goed contact te krijgen. Wat zou het fijn zijn als niet alle geriatrische patiënten op 1 grote hoop gegooid worden. En dat er weer bejaardentehuizen komen zoals vroeger voor mensen die niet zonder zorg kunnen, maar die nog veel zelf doen. Geniet van je ouders zolang het nog kan. Het spook zit ze op de hielen! Dat is mijn boodschap.